کعبه، در هلهله فرشتگان، برای میلاد عشق لحظه شماری می‏کرد؛ میلاد علی مظهر تمام عشق و صفا و تفسیر بلند عدالت و شجاعت.



مولا! ولادت تو، آفتابی‏ترین روز تاریخ بود که روشنایی روز را خجل کرد.



حجرالاسود، بر دست‏های تو بوسه زد و مسجد الحرام، تو را در آغوش گرفت.



صفا و مروه به نظاره‏ ات نشستند، تا این که همانند آفتاب، از درون کعبه سرزدی. آن گاه، لبخند بر لبان عدالت نقش بست.



ای آشنای نخلستان‏ها و ای همدم چاه، ای درد آشنای کوچه پس کوچه‏ های کوفه! سکوت تو، بلندترین فریاد در تاریخ بود که در پژواک خویش، طنین مردی را داشت که ردپای مظلومیتش هنوز در بستر تاریخ جاری است.



ای نبأ عظیم و ای صراط مستقیم و ای لبریز از شجاعت و سخاوت! ذوالفقارت، برترین و گویاترین حدیث مردانگی است.



ای کامل کننده دین احمد و ای سنگ صبور محمّد صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله‏ و سلم، تکرار نام تو، بیابان‏های خشک ظلم و تبعیض را به سبزترین باغ‏های عدالت، پیوند می‏زند.



کائنات، با تکرار نام تو به تکاپو می‏افتند و قیام می‏کنند.



ای فراتر از عشق زمین! همه شاعران، دیوان خود را با نام تو آغاز می‏کند.



امیر مهربانی، تو آمدی و ناخدای کشتی نجات بشریت در عصر دلمردگی و جهالت شدی.



یک آسمان بلاغت و یک کهکشان فصاحت، تو فاتح دل‏های عاشقان و التیام زخم‏های ضعیفان و مرهم دل‏های غریبانی



ای سراسر و بخشش و عدالت دستمان گیر که محتاج سرکوی توایم.

                                                                                                             روابط عمومی شبکه بهداشت و درمان آران و بیدگل