ماه به نیمه رسیده است و درهای رحمت، بر روی جهانیان باز است. جان‏ها آکنده از عشق است، ماه به نیمه رسیده است که این چنین در کامل ‏ترین صورت خویش به جلوه‏ گری، دست ‏افشانی می‏کند.



ستارگان به تکاپو درآمده‏ اند گرداگرد ماه بدری که در آستانه حُسن خودنمایی می‏کند؛ ماه تمامی که از ذخیره هستی به زمین هدیه داده شده است. صدای هلهله به گوش می‌رسد. صدای تسبیح؛ صدای شور و نشاط عرشیان.



نوری متولد می‌شود که از عرش تا فرش می‌گسترد و جلوه حضور این نور آسمانی، در خاندان وحی رخ می‌نماید. آری، امشب خانه علی(ع) و فاطمه(س) غرق در شادی تولد نخستین فرزند است. امشب تجلی حسن ازلی است که در چهره دلگشای چهارمین معصوم، حسن بن علی(ع) نمایان می‌شود و با آمدنش، جان‌ها را صفایی دیگر می‌بخشد. مقدمش مبارک.



سلام بر لب های رسول الله که میلاد تو را به درگاه پروردگار، سبحه گفت و نام یگانه‏ ات را از جبرئیل گرفت و در گوش عصمتت زمزمه کرد!



سلام بر لبخند سرافراز علی(ع)، که در طلوع تو اتفاق افتاد! سلام بر تو، امام پس از علی(ع)! سلام بر تو، شباهت بی‏ شائبه محمدی! و سلام بر تو اقیانوس کرامت و سخاوت!